Ech hann Jlöck jehat, dat ech für hück ovend noch enne Termin frej hot. Dat hüet sech schlemm an, äver die Rentner onger öch kenne dat secher och. Ständich eß irjent jet. On wenn mer sellever nix hat, dann bestimmp die Kenger. Papa kanns de net, du hass doch secher Zick… äver wem sach ech dat. Ja on dann noch die janze Aaztermine. Zom Jlöck schrif ming Frau die immer jenau op. On wo mer överall hinsoll. Ech moß et iesch ens liere, wie die Döcktisch all heesche: Kardiologe, Neurologe, Prokto….ach nee, de noch net. On ech jlööv, Pathologe och noch net. Wohl Urologe…am Anfang hann ech jedeiht, wat eß dat Urologe..? Mot ech do eventl. möt de Uhr hin, öm die stelle ze loote? Dat kann doch net. Vielleicht hat dat jet möt de Uhre ze donn? Bem ischte Besök hann ech dann äver jemerk, dat de mie för onge erröm zoständich wor. On dann dat stondelange waade bej die Döcktisch. Ech soet zeletz och lang em Wartezemmer, do kütt op eemol die Aazhelferin on froot: „Wo ist denn der Patient bei dem der Verband gewechselt werden soll?“ Do säht ehne Patient, „dä eß schon jejeange, dat eß schon von sellever jehellt.“ Vor kuezem wor ech bem Ohredokter. Dä hat mech en de Ohre jekieke, on jekieke, on säht dann op eemol: “Saaren se mal, wie hant se dann överhaup hehin jefonge?“ Ech sach et Öch, die Jesundheitsexperte könne mötonger vielleicht domm froore. Do kohm ech ens nom Dokter jehömpelt, on wie dä nu frooden: “Was haben Sie denn?“ Ech sach, ech bön vom Boom jefalle. Do säht dä: „Hoch?“ Ech sach nä, erronger. Also, wessen se. E angermol komm ech dohin on sach:“ „Also, Herr Dokter, ech hann överall Ping, also överall am janze Liev. Do froot dä: „Wo haben die Schmerzen denn angefangen?“ Ech överläch on sach: „Ja kuez henger de Südbröck.“
Wat ech jo överhaup net afkann, dat send Spritze. Ejal en wat von Form, Spritze send vür mech de blanke Horror. Ech weeß net waröm, äver bej dem Jedanke, dat do esu Stöck Stahl en mech errenjestoche wüd, dann schlach ech innerlich de Häng över em Kopp zesamme. Net dat ech pingelich wür ..nä, nä…..överhaup net, ech sach nur, ming Ohredroppe hesche Tabasco. Äver Spritze,…nä.. dat mot net senn. Ech kann net dovür äver ech hann einfach Schess vör Spritze. Ech hann ens jegugelt, et jüt dovür, e extra Frembwoet, nämlich: Trypanophobie. Sellefs bem Blotafnehme bön ech schon derart anjespannt, wenn ech schon von der Stroot uut en die Praxis jonn, fang ech schon an en Fuuß ze maake on ze pompe, dat die och jo net dernäve stich, on dann womöchlich nöj anfange mod. Zeletz moß ech och ens wier zom aanzappe on wor schon entsprechend nervös on verkrampf. Während die dann do zojange wor on ech anjespannt bis zum letzte, on deiht wie lang duud et dann noch? Do kick die mech aan on säht: „Sie können ruhig weiteratmen.“
Et eß noch janet esu lang her, do kohm vür mech de absolute Supergau. Ech sollden mech sellever spritze, könnt er öch dat vürstelle? För die Experte onger öch, et jing öm Heparin. Wie de Dokter mech dat Rezept joev on mech jenau erklärt hat, wie ech dat maake sollde, do sach ech für dem: „Wessen se, wat do von mech verlange? Ech soll mech sellever verletze?“ „Dann lassen Sie das doch von Ihrer Frau machen. Ech sach: „Wat eß? Von ming Frau op kenne Fall, we weeß, wo die mech üverall hin stich. Wenn dat nu onbeding senn mot, maak ech dat schon notjedronge sellever.“ On jetz hot ech noch die stelle Hoffnung, dat die Apothek sujet janet hat. Ech also en die Apothek, ech hot dat Rezept noch net janz dohin jeleit, zack loch do en Pakung op der Thek. Jetz hammer bej mech ze Hus ove e Zemmer wat läech lik, on do hann ech dann die Packung möt denne Spritze deponeet. Äver domöt wor ech noch net an Schmetz Backes vorbej. Et iesch hann ech probeet dat spritze ze verjesse. Nodemm mech ming Frau nu mehrmals erinnert hot on let och net locker, bön ech dann schweren Herzens errop, en dat Zemmer on senn ald von wiedem die Packung möt dem spetze Inhalt. Ech mech et iesch ens hinnjesatt on en Paus jemeck. Dann hann ech mech ennerlich sellever jot zojekallt, --een Spritz uut der Packung jenohme on…wier en Paus jemaat, öm mech ze konzentreere wat ech jetz donn mot. Nodem die Paus öm wor, hann ech mech die Spritz vorsichtich jekrieje, Kuez överleit of testamentarisch alles ennoder eß on dann mie oder wennijer entschlossen die Spritz en der Buch jedout. Bohh, en der ejene Buch, mot er verstonn. Mech wüd et hück noch janz nölich, wenn ech dran denk. Ech wor jo noch net fäedich. Denn jetz moß ech dä Kolben langsam onger ennerliche Hochspannung no onge döe. Äver sobahl de onge wor dann äver…zing möt Schwung erruutjetrocke on en der Papierkorf domöt. Dann braut ech dringend wier en Paus.
Ech mot leider zojäeve, dat dat janet wie det. Dat hat och jarnet jeblot, außer eemol, do kohm e bißke Blot errut. Ech nem aan, dat ech do die Hauptschlachader jetroffe han. Er laat, äver ech hann de Lass domöt. On dat janze hann ech 39 mol mötjemaat. Wat do alleen en Zick drop jeht. Hoffentlich bruk ech dat nie mie. Ech hann mech ens die Möh jemaat on die Nolde afjemesse. Die eß 0,4mm em Durch messer on 12mm lang. Date ß e Verhältnis von 1:31. Ech hann et jo zum Jlöck överläev.
Mer mäk vielleicht jet möt, wemmer alt wüd. Alleen die Zick, die mer bem Dokter errömsetz. On die kenne jo och kenne Humor. Nodem dä mech nu ongersout hot säht dä;“ „Trinken Sie?“. Ech sach: „Wenner ehne do hat.“ Möt Spaß hant die et ne esu. Hä säht nämlich: „Sie wissen ja, Alkohol ist ein langsam schleichendes Gift.“ Ech sach: „dat mäk nix, ech hann Zick. Ech hann mech och ald ens ömjekieke no ennem passende Altersheim. Mer kann janet fröh jenoch domöt anfange. Ech hann och eens jefonge, wat mech joot jefällt. Do krieje nämlich die Alde jeden Ovend ehn bis zwei Schnaps. Dat löpp dann onger betäubtes Wohnen. Noch eß jo e bißke Zick, äver wenn et esu wiet eß, dann sach ech öch bescheed.