Disdach hann ech möt ming Frau op de Terasse jesäße on hant över der Urlaub jekallt, dat heesch, ming Frau hat jekallt, on ech han zojehuet oder richtijer – zohüre modde. Jedenfalls hammer verzallt on verzallt on kohme automatisch op die Zick ze kalle, wo die Kenger noch kleen wore on mer möt die Puute no Holland an de Küste jefahre send, wo mer dann e Feriehuus jemiet hodde. Do hat et unges immer su joot jefalle, dat mer do jedes Johr wier hinjefahre send. Die Kenger hodde immer ze donn, wore beschäfticht on hant unges en Roh jeloote, on dodurch hodde mer och Urlaub.
Äver et iesch mosse mer jo ens dohin. On die Fahrten hin on zeröck wore spannender wie de janze Urlaub. Zur Verfüjung stung unges ne alde Kombi. On do ech immer sparsam wor, hat dä en Werkstatt von enne kohm jesenn. Ech hann die Autos, die ech damals fuhr, immer als Jahreswagen bezeichnet, weil die mischtens bloß e Johr hilte. Na ja, jedenfalls ihr dat et nu loßjing, hann ech dann die Anweisung jejove. „Also, alles wat mer mötnehme on en dat Auto soll, wüd en der Flur jestallt, damöt ech överleje kann, wie ech dat all ongerbreng.“ Jeder schleppde dat erraan, wat hä ment mötnehme ze mösse, also ming Frau on die drej Kenger. Der Flur wued immer voller, on mer hant enne jruete Flur. On dann jing die Diskussion loß. Ech sach : „Hatt er se noch all? Mer wolle nur en Urlaub fahre, net ömtrecke.“ On dann finge die 3 Pute on ming Frau an ühr Jepäck ze verteidije. Ming Frau: „Nu stell dech net esu an, dat bruk ech onbedink. Jedes Johr de selbe Zirkus möt dech.“ Dann die Kenger datselbe Spill: „Vörijes Johr dorfde ech dat och schon net mötnehme, kick ens wat die all mötnehme.“ Jeder wor der Meinung, nur dat nüedichste hinjestallt ze hann. On de Flur stung voll.
Jetz wor ech jefordert. Dä janze Krohm en de Kombi. Wat hesch dren. Oeve drop kohme ald ens die Fahrräer. Außerdem noch ne kleene Koffer, Windschutz vür der Strand, enne Ball on wat weß ech noch vonne Kleenkrom.
Dann jing et an der Kofferraum. Wat ech alleen schon henger die Verkleidung jepack hann an Fläsche, Böker, Spilldenge on wat net all. Manches hann ech nie mie wierjefonge. Die Schon on Stiefel kohme onger der Fahrer– bzw. Beifahrersetz. Jede cm3 wued utjenötz. Op der Röckbank lore ennije Decke, wat zur Folje hot, dat die Kenger jet huech soete. Die kohme bahl an de Deck. Am Schluß wor jede Hohlraum jenau spack utjefölt. Dat hot de Vorteil, wenn do ehne enne Blötsch errenjefahre höt, dä wüer durch die pralle Ladung tirek wier errutjespronge. Ech bekik mech zefriee die Ladung on sach: „So, jetz kann et lossjonn.“ Do kütt ming Frau möt enem Pöngel Äepel on säht: „Die modde och noch möt, denn die holländische Äepel mach ech net.“ Ech sach: „Kanns de mech ens saare, wo ech die noch hindöe soll?“ Do fällt minge Bleck op de Motorhaub. On dodronger wor en der Eck noch Platz vür die Äepel. Obwohl, son joode Idee wor dat net, denn als mer en Holland aankoeme, wore die ald hallef jar. Joot, enne Versuch wor et wäed.
Nodem die Kenger sech nu jeennig hodde wä en de medde sette moß, schloß ming Frau de Husdür af. Ech sach: „Waröm schlüß Du dann af, mer hant doch alles möt.“
Dann jing et endlich loß. Nur am Nummerscheld konnt mer senn, dat mer net uut Polen oder der Türkei kohme. Als mer jrad henger Kleenebrook wore, sach ech vür ming Frau: „Mer hödde besser die Anrichte ut dem Wohnzemmer och mötjenohme, dann hödde mer och de Papiere on et Jeld, dat lik nämlich do drop.“ Nodem ming Frau mech erklärt hat, dat ech dat natürlich schold wor (die verhierode Männer onger öch kenne dat) hammer jedrient, die Papiere on et Jeld jehold on enne nöe Anlauf jenohme.
Wenn mer dann am Zielort en ungesem jemietete Ferienhüske aankohme, hodde mer de Urlaub redlich verdennt.